http://www.koutipandoras.gr/?p=30264
Η πεσμένη δρυς του Λαυρεντιάδη
Posted date: Δεκεμβρίου 19, 2012 11:10 ΠΜIn: Πανδωρικώς| comment : 6
Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ήταν ένα φαινόμενο. Ο ίδιος ίσως θέλει να πιστεύει πως ήταν το παιδί της Νίκαιας που κατάφερε να γίνει μεγιστάνας, ένα θαύμα επιτυχίας και θέλησης στο οποίο ρομαντικά αναμειγνύονται η αποφασιστικότητα του, το προσωπικό του πρόβλημα υγείας, και η χάρη του Θεού που φρόντισε πολλές φορές να αντιπροσωπευτεί δια του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ακόμη και σε φωτογραφίσεις δίπλα του.
Η αλήθεια είναι πως ο Λαυρεντιάδης είναι απλώς ένα φαινόμενο της ελληνικής οικονομικοπολιτικής πραγματικότητας. Ένας Κοσκωτάς,που δεν έζησε την αντιπαλότητα των εκδοτικών συγκροτημάτων, καθώς ανατράφηκε ομαλά μαζί τους αντί να τους ενοχλεί. Ήταν ένας Κοσκωτάς ο οποίος πήρε μια Τράπεζα για να δανειοδοτεί τις επιχειρήσεις του από τα λεφτά των καταθετών. Αγόραζε επιχειρήσεις κελύφη, χωρίς επιχειρηματική υπόσταση, σε τιμές πολλαπλάσιες από τις πραγματικές.
Η διαφορά στις τιμές ήταν εύκολο να καταλάβει κάποιος πού πήγαιναν. Αυτό το θαύμα «επιχειρηματικότητας» που πήρε βραβεία ως ο καλύτερος επιχειρηματίας της χρονιάς, δεν ήταν τίποτα άλλο από την αντίληψη για την σύγχρονη «επιχειρηματικότητα». Κομπραδόρικη, αεριτζίδηκη, προσωπικά αποδοτική. Δεν την ενδιαφέρει καμιά πραγματική επιχειρηματικότητα. Ο Λαυρεντιάδηςε έριξε έξω ακόμη και το εργοστάσιο λιπασμάτων που αγόρασε. Είχε πάρει βεβαίως τα δάνεια.
Αρκετά πιο προσεκτικός απ” τον Κοσκωτά (είχε άλλωστε σύμβουλό του, πρώην σύμβουλο του Κοσκωτά), αφουγκράστηκε πλήρως τις ανάγκες του πολιτικού συστήματος και τη διασύνδεσή του με τον τραπεζικό αναπνευστήρα του. Δεν έκανε μια τράπεζα για να εξυπηρετηθεί μόνο ο ίδιος, αλλά το τραπεζικό σύστημα. Αγόρασε από την Πειραιώς τις μετοχές της Τράπεζάς του σε τριπλάσια τιμή και στη συνέχεια δανειοδότησε τρεις offshore εταιρείες χωρίς αντίκρισμα οι οποίες έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην Πειραιώς. Δεν περιορίστηκε να πληρώσει μια ομάδα δημοσιογράφων χειροκροτητών, αλλά αγόρασε τον ίδιο τον Τύπο. Ο Λαυρεντιάδης εξαγόρασε τη σιωπή των media, αγοράζοντας το 10-20% σε πάνω από 20 έντυπα και εφημερίδες. Ξεκινώντας από τον Τράγκα και φτάνοντας έως τον Αλαφούζο και τον Μπόμπολα.
Φωτογραφήθηκε όσο κανείς με πολιτικούς και είχε το προνόμιο, λίγο πριν καταρρεύσει να εξυπηρετηθεί από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος αφού έδωσε παράνομα στην Τράπεζα Λαυρεντιάδη 100 εκατομμύρια, έφτιαξε νόμο για να εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο για τον εαυτό του.
Ακόμα και τις τελευταίες μέρες της αυτοκρατορίας Λαυρεντιάδη, τα ΜΜΕ,οι συνεταίροι του στάθηκαν προς τα έξω αμήχανοι, αλλά προς τον ίδιο ενεργητικοί. Δεν έγραφαν βέβαια για το σκάνδαλο, αλλά διαβεβαίωναν τον ίδιο πως θα εξασφαλίσουν την ασυλία του.
Και ξαφνικά
