Σχόλιο στο Η κα Γαϊτάνη του ΣΥΡΙΖΑ και η Μακεδονία από rodanis

Δυστυχώς οι ημέτεροι αιμοσταγείς «γυφτοσκοπιανοφάγοι» αδυνατούν να αντιληφθούν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, όταν εκείνο αφορά οποιονδήποτε άλλον από τους ίδιους.
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, όταν μια ομάδα («εθνική», θρησκευτική ή οτιδήποτε) επιθυμεί για δικούς της λόγους να χαράξει διαχωριστικές γραμμές που να την διαφοροποιούν από κάποιες άλλες, θα πρέπει η διαφοροποίηση αυτή να είναι με κάποιον τρόπο εμφανής και στον αυτοπροσδιορισμό της. Όταν δηλαδή εν προκειμένω, οι Μακεδόνες της FYROM αισθάνονται (για διάφορους λόγους) διαφορετικοί από τους Μακεδόνες της Ελλάδας και το αντίστροφο, αυτό θα πρέπει κάπως να δηλώνεται και εξωτερικά. Ο Έλληνας Μακεδόνας, θεωρεί εαυτόν Μακεδόνα και Έλληνα. Ο Μακεδόνας της FYROM, την εποχή της Γιουκοσλαβίας θεωρούσε τον εαυτό του Μακεδόνα και Γιουγκοσλάβο. Το ίδιο τον θεωρούσε και ο Έλληνας. Τώρα τί θεωρεί τον εαυτό του άραγε; Μακεδόνα και Μακεδόνα; Με δεδομένο οτι οι Μακεδόνες της FYROM έχουν Σλαβική καταγωγή (και εν γένει συνείδηση), ένα μικτό όνομα που να υποδηλώνει και το εθνοτικό φαντασιακό πίσω από το «γεωγραφικό» θα ήταν ιδανικό. Ένα τέτοιο όνομα ήταν έτοιμος να δεχθεί ο βόρειος γείτονας το 92, όταν στίφη αφιονισμένων υπό τις ιαχές ρασοφόρων και λοιπών ελληναράδων κατέκλυζαν (ένα εκατομμύριο έλεγαν τότε θυμάμαι) τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα ουρλιάζοντας οτι μόνον αυτοί αξίζουν τα αιματοβαμμένα όπλα του Μεγαλέξανδρου. Ο Μητσοτάκης, εάν αφηνόταν από τον Σαμαρά, Έβερτ κλπ, θα είχε κάνει τότε σε αυτή τη χώρα, το μοναδικό ίσως καλό σε όλη του την πολιτική καριέρα.
Το πρόβλημα είναι οτι τώρα, που ακριβώς λόγω της παραπάνω στάσης, η πρώην FYROM αναγνωρίζεται από όλα σχεδόν τα έθνη, επίσημα και ανεπίσημα ως Μακεδονία σκέτο και φυσικά ο λαός της ως Μακεδόνες σκέτο, οι παραπάνω αιμοσταγείς «γυφτοσκοπιανοφάγοι» με αρχηγό τον σημερινό πρωθυπουργό αρνούνται να αποδεχθούν την ευθύνη τους για το τετελεσμένο, προσπαθώντας, με αντιδράσεις που υπερβαίνουν κάθε σουρεαλισμό να κατηγορήσουν ανθρώπους και χώρους, οι μετριοπαθείς θέσεις των οποίων έχουν προ πολλού δικαιωθεί.
Η αποδοχή σήμερα από την FYROM ενός ονόματος στις γραμμές του «Σλαβομακεδονία» είναι πολύ δύσκολη γιατί τα είκοσι χρόνια που μεσολάβησαν έχουν αφυπνισθεί όλες οι «εθνικές συνειδήσεις» της χώρας. Οι Σλαβομακεδόνες αποτελούν μόνο μία από τις μεγάλες μειονότητες, μαζί με τους Αλβανούς και τους Βούλγαρους, οι οποίοι βέβαια δεν θα είχαν καμία διάθεση να ονομάζονται «Σλάβοι».
Οι εθνικιστές, προσπάθησαν όλα αυτά τα χρόνια να δημιουργήσουν μια κοινή «Μακεδονική» συνείδηση βασισμένη όμως σε τόσο προφανή παραμύθια και με τόσο κακόγουστο «φολκλόρ» ώστε μάλλον απέτυχαν, όπως φαίνεται άλλωστε από την πρόσφατη άνοδο των μετριοπαθέστερων αντιπάλων τους.
Έτσι όπως τα κάνανε τα μπουμπουκάκια μας, μόνο η διάλυση του κρατιδίου αυτού (που εδώ που τα λέμε είναι μάλλον τεχνητό, όπως και άλλα στα Βαλκάνια) και αφομοίωσή του από Σερβία (τους Σλαβομακεδονικούς πληθυσμούς), Βουλγαρία και Αλβανία θα μπορούσε να αποτελέσει μια οριστική λύση στο θέμα του ονόματος, αποδεκτή από «όλες τις πλευρές». Κάτι τέτοιο όμως θα πρέπει να το αποφασίσουν οι ίδιοι, εάν το επιθυμούν και είναι προς το συμφέρον τους, ώστε να γίνει ειρηνικά και χωρίς καφριλίκια. Εμάς δεν μας πέφτει λόγος.
Εμάς, αντίθετα, μας πέφτει λόγος (και προσωπικά με ανησυχεί ιδιαίτερα) για την δράση της ΧΑ στην Θράκη. Τέτοια περιστατικά, ελέγχονται όχι μόνο από ανθρωπιστικής (προφανώς) και δημοκρατικής απόψεως, αλλά και από εθνικής, καθώς εάν συνεχιστούν ενδέχεται να δημιουργήσουν συγκρούσεις τέτοιας εντάσεως που να δικαιολογούν ακόμα και «εξωτερική παρέμβαση». Αυτό να το έχουν καλά στο μυαλό τους οι τοπικές κοινωνίες που οφείλουν να περιθωριοποιήσουν τάχιστα τοιούτους τραμπουκισμούς.