Άντε πάλι οι γνωστές γραφικότητες περί εξοπλισμών. Λοιπόν, όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο σχόλιό μου στο κατά τ ‘άλλα αξιόλογο ιστολόγιό σας, το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανά η χώρα για την άμυνά της (αγαθό εξίσου σημαντικό με την παιδεία ή την δημόσια υγεία) είναι περίπου 2 με 2,5 % τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Η δε τελευταία μείζων προμήθεια της Ελλάδος ήταν η αγορά 30 F-16 το 2005. Έκτοτε τα χρήματα που κατευθύνονται στον τομέα αυτό της αφορούν λειτουργικές δαπάνες (μισθούς προσωπικού, συντήρηση στρατοπέδων – πολλά εξ αυτών άχρηστα, συμφωνώ κτλ.) και συντήρηση υπαρχόντων συστημάτων (ανταλλακτικά κινητήρων φερ’ ειπείν), και όχι νέους “εξοπλισμούς”. Και μόνο εξ αυτού αναδεικνύεται η (αναμενόμενη) ασχετοσύνη του γραφικού Μπεντίτ, ενός Γερμανού συγγραφέα και του πολιτευτή της Λίνκε. Όσο για την υποκρισία του Ερντογάν, αρκεί να αναφέρω ότι, ενώ η Ελλάδα έχει υποβληθεί σε εξοπλιστικό “αυτοεμπάργκο” απ’ το 2005, το ίδιο διάστημα η Τουρκία δαπανά ετησίως περίπου 20 δις $ σε εξοπλιστικές δαπάνες, και έχει αυξήσει εκθετικά τις δυνατότητες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι έχει παραγγείλει απ’ τις ΗΠΑ 100 stealth αεροσκάφη F-35 αξίας περίπου 18 δις $.
Όσον δε αφορά τον πυρήνα του ζητήματος, τα οπλικά συστήματα είναι απαραίτητα για την διασφάλιση της ακεραιότητας της χώρας, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία για την εξυπηρέτηση της δημόσιας υγείας και της παιδείας αντιστοίχως. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εθνική ασφάλεια θεωρείται ήσσονος σημασίας αγαθό, ενώ αφορά την ίδια την υπόσταση του κράτους.
Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Το πρόβλημα του μπλογκ και της αριστεράς εν γένει δεν είναι οι οικονομικές συνέπειες αλλά ιδεολογικό. Ακόμη και εάν η χώρα είχε άφθονα χρήματα, η θέση της αριστεράς ως προς τις αμυντικές δαπάνες θα ήταν και πάλι αρνητική, γιατί και σε αυτό, όπως και σε όλα σχεδόν τα θέματα, οι εκτιμήσεις και οι προτάσεις της αφετηρία έχουν το επιθυμητό (ανεδαφικές φαντασιώσεις περί παγκόσμιας ειρήνης, συναδέλφωσης των λαών, διεθνισμού κτλ.) και όχι την πραγματικότητα. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμη και εσείς, κοι Ροΐδη και Λασκαράτε, επιλέγετε να πιστέψετε κάποιες δηλώσεις του Ερντογάν περί αμοιβαίας μείωσης των εξοπλισμών αντί να ελέγξετε την αμυντική πολιτική της Τουρκίας υπό την διακυβέρνησή του. Πίστη αντί λογικής και γεγονότων. Σας θυμίζει κάτι;