Σας καταθέτω το ακόλουθο, πολύ ενημερωμένο άρθρο από έγκυρη πηγή. Υπογραμμίζω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα.
Πάντως η αραβοποίηση του πατριαρχείου προς το παρόν προσκρούει στα ισραηλινά συμφέροντα, παρά το απόλύτο δίκαιο του αιτήματος.
Από το άρθρο
1/Παλιότερα υπήρξαν πατριάρχες που ήταν ύποπτοι ότι λαθρεμπορεύονταν χρυσάφι, ακόμα και ναρκωτικά.
2/ Ο τελευταίος Άραβας πατριάρχης υπηρέτησε πριν 400 χρόνια και από τότε στο πατριαρχείο κυριαρχούν Έλληνες κληρικοί που έρχονται στο Ισραήλ από την Ελλάδα συνήθως σε μικρή ηλικία
3/ οι Άραβες ιερωμένοι δεν φτάνουν ποτέ σε ψιλές βαθμίδες ιεροσύνης
4/ καταγγελίες εναντίον του Ειρηναίου. Τον κατηγόρησαν ότι πλαστογράφησε έγγραφα και ότι προσπάθησε να δωροδοκήσει τον τότε Γραμματέα της ισραηλινής κυβέρνησης και νυν βουλευτή Γκίντον Σάαρ. Άλλες καταγγελίες είχαν σχέση με ποινικά αδικήματα που έκανε την περίοδο των εκλογών όπως απόπειρες δολοφονίας, υποκλοπές, καταχρήσεις, αντισημιτικές εκφράσεις,
δημοσίευση ανήθικων φωτογραφιών, από τον αντίπαλό του, που τον δείχνουν σε παιδεραστική περίπτυξη.
Το όνομά του ακούστηκε επίσης στην υπόθεση του ″ελληνικού νησιού″.
Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ
Το παρακάτω πολύ επμεριστατομένο άρθρο για το Πατρειαρχείο της Ιερουσαλήμ μας έστειλε ο ιστορικός Δρ . Γιάκοβ Σιμπή.
Το Πατριαρχείο διοικείται από μια Ιερή Σύνοδο της οποίας προεδρεύει ο Πατριάρχης. Τα μέλη της, που δεν υπερβαίνουν τα 18, είναι όλα κληρικοί που διορίζονται από τον Πατριάρχη. Υπάρχει, επί πλέον, ένα είδος μεικτού ελεγκτικού συμβουλίου των αποφάσεων του Πατριαρχείου, το οποίο όμως είναι εντελώς ανενεργό, λόγω του ότι ο Πατριάρχης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος όλων των μηχανισμών του Πατριαρχείου.
ΕΝΤΑΣΕΙΣ
Το γεγονός ότι το ιερατείο του Πατριαρχείου αποτελείται από Έλληνες, ενώ το ποίμνιο των πιστών είναι Άραβες, αποτέλεσε πηγή διαμάχης στις νεότερες εποχές. Από το 1534 και μετά, όλοι οι Πατριάρχες στην Ιερουσαλήμ ήταν Ελληνικής εθνικότητας. Τώρα ο Πατριάρχης και οι επίσκοποι ανασύρονται από την αγιοταφίτικη αδελφότητα, μια μοναστική ιερουσαλημίτικη κοινότητα που ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα και που έχει ως μέλη 90 Έλληνες κληρικούς και τέσσερις Άραβες. Ο νυμφευμένος κλήρος ανασύρεται απόλυτα από τον τοπικό αραβικό πληθυσμό. Αυτό εξηγεί γιατί οι Άραβες ιερωμένοι δεν φτάνουν ποτέ σε ψιλές βαθμίδες ιεροσύνης και γιατί η βυζαντινή λειτουργία διεξάγεται στα μεν μοναστήρια στα ελληνικά, στις δε ενοριακές εκκλησίες στα αραβικά.
Τα μέλη της ελληνορθόδοξης εκκλησίας στο Ισραήλ και όλη τη περιοχή (Ιορδανία και Παλαιστινιακή αρχή) είναι στην μεγάλη τους πλειοψηφία Άραβες – υπολογίζονται σε 100.000 ψυχές. Ο τελευταίος Άραβας πατριάρχης υπηρέτησε πριν 400 χρόνια και από τότε στο πατριαρχείο κυριαρχούν Έλληνες κληρικοί που έρχονται στο Ισραήλ από την Ελλάδα συνήθως σε μικρή ηλικία για να σπουδάσουν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πατριαρχείου. Σιγά-σιγά ανεβαίνουν στην εσωτερική Ιεραρχία και αναλαμβάνουν τις διάφορες θέσεις.
ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΚΙΝΗΤΑ
Οι μακροχρόνιες εντάσεις που ήταν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ξαναξέσπασαν τον Μάιο του 1992 όταν ιδρύθηκε η Αραβική-Ορθόδοξη Επιτροπή Πρωτοβουλίας που είχε σκοπό να πιέσει προς την κατεύθυνση της αραβοποίησης του Πατριαρχείου, ως του μόνου τρόπου να διατηρηθεί μια αυθεντική Ορθόδοξη μαρτυρία στη περιοχή. Έκτοτε τέθηκε υπό συζήτηση και η απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας και άλλων οικονομικών διαχειρίσεων του Πατριαρχείου και απαιτήθηκε υπάρξει διαφάνεια στα οικονομικά και οι εκκλησιαστικοί λογαριασμοί να ανοίξουν στο κοινό. Υπήρξε επίσης απαίτηση το ελληνικό ιερατείο να δείξει λίγη φροντίδα σε ότι αφορά την ευημερία της αραβικής-ορθόδοξης κοινότητας, κάτι που επαληθευόταν και από τον αριθμό των σχολείων που μειώθηκαν από έξι το 1967 σε τρία. Το Σεπτέμβριο του 1994 η επιτροπή προειδοποίησε ότι η κατάσταση οδηγεί σε σύγκρουση. Πάντως, οι δραστηριότητες της κοινότητας, συνάντησαν την σθεναρή αντίσταση του Πατριάρχη Διόδωρου και της Ιεράς Συνόδου, που υποστήριξαν κατηγορηματικά την ιερατική ελευθερία δράσης και τον ιστορικό ελληνικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου.
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ
Εδώ και μερικά χρόνια η Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ) συνεχίζει τις προσπάθειες να κυριαρχήσει πάνω στις χριστιανικές εκκλησίες στο Ισραήλ, κυρίως στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με μια έκθεση, των υπηρεσιών ασφάλειας του Ισραήλ, που παρουσιάστηκε στον Υπουργό Δημόσιας Τάξης. Η έκθεση επισημαίνει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή στην Ιερουσαλήμ άνοιξε ένα καινούργιο μέτωπο κατάληψης των Πατριαρχείων και ιδιαίτερα, του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου (το οποίο κατέχει τεράστια ακίνητη περιουσία). Μέσω αυτών των ιδρυμάτων ελπίζει να της δοθεί η δυνατότητα να ελέγχει τον Πανάγιο Τάφο, την εκκλησία της Μαρίας Μαγδαληνής και άλλους χριστιανικούς τόπους. Οι ισραηλινές πηγές ασφάλειας εξηγούν ότι από την εμπειρία τους από την ΠΑ στη Βηθλεέμ γίνεται αντιληπτό ″ότι έλεγχος πάνω στους χριστιανικούς τόπους της Ιερουσαλήμ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός για την αποκόμιση διεθνούς πολιτικής επιρροής στον χριστιανικό κόσμο″. Υπό το πνεύμα αυτό, η Παλαιστινιακή Αρχή ψάχνει να προσαρμόσει τους εορτασμούς ′Βηθλεέμ 2000′ με τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίσει ένα πολιτικό θέαμα. Στην πραγματικότητα, συνεχίζει η έκθεση, η ΠΑ ″ χρησιμοποιώντας τον έμμεσο έλεγχο πάνω στην Εκκλησία της Γέννησης στην Βηθλεέμ ως μέσον επιρροής πάνω στο ελληνορθόδοξο και αρμένικο Πατριαρχείο επηρεάζει την πολιτική θέση της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ.
ΕΚΛΟΓΗ ΝΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Διόδωρου τον Δεκέμβριο του 2000, η Ιερά Σύνοδος εξέλεξε την 13η Αυγούστου 2001 τον Μητροπολίτη Ειρηναίο από την Ιεράπολη (Μπέτ-Σεάν) ως Πατριάρχη Των Ιεροσολύμων. Τη διαδικασία εκλογής συνόδευαν άπειρα σκάνδαλα.
Οι εκλογές έγιναν υπό τη σκιά φημών για δωροδοκίες, ανάμειξη ξένων κυβερνήσεων, παράνομων οργανώσεων, και μεγάλων οικονομικών οργανισμών που ενδιαφέρονταν για τα ακίνητα που το Πατριαρχείο έχει στη κατοχή του, απειλών ζωής κτλ.
Το Ισραήλ αναγνώρισε επίσημα τον Πατριάρχη μόνο την 31η Μαρτίου 2004.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ
Και μετά την εκλογή συνεχίστηκαν οι καταγγελίες εναντίον του Ειρηναίου. Τον κατηγόρησαν ότι πλαστογράφησε έγγραφα και ότι προσπάθησε να δωροδοκήσει τον τότε Γραμματέα της ισραηλινής κυβέρνησης και νυν βουλευτή Γκίντον Σάαρ. Άλλες καταγγελίες είχαν σχέση με ποινικά αδικήματα που έκανε την περίοδο των εκλογών όπως απόπειρες δολοφονίας, υποκλοπές, καταχρήσεις, αντισημιτικές εκφράσεις, δημοσίευση ανήθικων φωτογραφιών, από τον αντίπαλό του, που τον δείχνουν σε παιδεραστική περίπτυξη. Το όνομά του ακούστηκε επίσης στην υπόθεση του ″ελληνικού νησιού″. Υπόθεση για την οποία διεξάγονται σήμερα στο Ισραήλ ποινικές έρευνες εναντίον εργολάβων, επιχειρηματιών ακόμα και πολιτικών προσώπων. Η ισραηλινή αστυνομία εξέτασε όλες τις περιπτώσεις όμως δεν βρήκε ενοχοποιητικά στοιχεία. Ακόμα και μετά την αναγνώρισή του από το Ισραήλ δεν σταμάτησε η εναντίον του εκστρατεία. Πριν μερικούς μήνες παλαιστινιακές εφημερίδες δημοσίευσαν πληροφορία ότι συνελήφθη και φυλακίστηκε Παλαιστίνιος από τη Ραμάλα, που ισχυρίστηκε ότι πήρε μισό εκατομμύριο δολάρια για να δολοφονήσει τον Ειρηναίο. Ο κρατούμενος αρνήθηκε τη κατηγορία, ο Ειρηναίος όμως δήλωσε ότι κάποιος στο Πατριαρχείο θέλει να τον δολοφονήσει.
ΑΤΑΛΛΑ ΧΑΝΑ
Τη 19η Ιουνίου 2002 ο πατήρ Ατάλλα Χάνα (με το εκκλησιαστικό όνομα Μονσινιόρ Θεοδόσιος), ο Άραβας-Παλαιστίνιος εκπρόσωπος του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου στην Ιερουσαλήμ, σε μια διάλεξη στο Zayed Center for Coordination and Follow-Up in Abu Dhabi, τόνισε την προσωπική του υποστήριξη και την υποστήριξη του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου στις επιθέσεις αυτοκτονίας των Παλαιστινίων εναντίον άμαχων Ισραηλινών και στην με κάθε άλλο τρόπο παλαιστινιακή αντίσταση στη ισραηλινή κατοχή. Αργότερα, ο Έλληνας Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Ειρηναίος, πήρε αποστάσεις από τον Χάνα και αποφάσισε να τον απολύσει. Μια κίνηση που δημιούργησε μεγάλες εντάσεις ανάμεσα στο Πατριαρχείο και τους Ελληνορθόδοξους Άραβες πιστούς του.
Είπε ο Χάνα: ″… μια βασική αρχή που επιδοκιμάζεται από όλα τα παλαιστινιακά πολιτικά κόμματα είναι η συνέχιση της ιντιφάντα εναντίον των ισραηλινών φρικαλεοτήτων. Γι’ αυτό η Εκκλησία στηρίζει πλήρως την αντίσταση για την απελευθέρωση από το Ισραήλ. Όπως ξέρετε, τα πολιτικά κόμματα στη Παλαιστίνη συμφωνούν να συνεχιστεί η ιντιφάντα, που περιλαμβάνει διάφορους τρόπους αγώνα. Κάποιοι αγωνιστές της ελευθερίας υιοθετούν τον μαρτυρικό θάνατο ή την αυτοκτονία με βόμβα, ενώ άλλοι επιλέγουν άλλες μεθόδους… Οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί είναι ένα και το αυτό και δεν μπορούν να χωρίσουν στον αγώνα για την ελευθερία της Παλαιστίνης. Είμαστε Παλαιστίνιοι και Άραβες″
Παρόμοιες εκφράσεις που αποδίδονται στον Χάνα δημοσιεύτηκαν και σε ιορδανικές εφημερίδες και σε εφημερίδες των ενωμένων εμιράτων. Αργότερα ο Χάνα προσπάθησε να αρνηθεί όσα του καταλόγιζαν.
ΟΙ ΓΕΩΡΓΙΑΝΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ
Όποιος βρέθηκε στην Ιερουσαλήμ σίγουρα τα βήματά του τον έφεραν και στο μοναστήρι του Σταυρού, ένα πανέμορφο μοναστήρι στο κέντρο της πόλης κτισμένο στην ομώνυμη κοιλάδα του Σταυρού. Οι εκτάσεις γύρω από το μοναστήρι και την κοιλάδα είναι μεγάλης αξίας. Πάνω τους είναι κτισμένα μεταξύ άλλων το Μουσείο της Ιερουσαλήμ και η Ισραηλινή Βουλή. Όλες αυτές οι εκτάσεις ανήκαν κάποτε στην Γεωργιανή Ορθόδοξη εκκλησία και πριν από 300 χρόνια παραδόθηκαν στην εντολή του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου. Τελευταία, η Γεωργιανή εκκλησία ζητά να τις επιστραφεί το μοναστήρι. Έτσι οι σχέσεις μεταξύ των δυο εκκλησιών μπήκαν σε μια ένταση που πρόσφατα κατέληξε στην καταστροφή από ″αγνώστους″ του σπάνιου γεωργιανού έργου τέχνης που στόλιζε έναν από τους κίονες της μονής του Σταυρού, και που παρουσιάζει τον εθνικό ποιητή της Γεωργίας Σότα Ρουσταβέλι συγγραφέα του εθνικού έπους ″Τυλιγμένος με δέρμα λεονταριού″. Οι έρευνες δείχνουν ότι η καταστροφή του έργου έγινε από ελληνορθόδοξους παπάδες που δεν ήθελαν μέσα στο μοναστήρι να υπάρχει μαρτυρία που να αποδεικνύει την κυριότητα του.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΒΑΒΥΛΗ
Θα μπορούσαμε να πούμε και άλλα πολλά που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν στο ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο την περίοδο του Ειρηναίου του Α. Εξ άλλου δεν είναι η πρώτη φορά που το Πατριαρχείο και ο Πατριάρχης του αποτελούν πηγή φημών διαφθοράς. Παλιότερα υπήρξαν πατριάρχες που ήταν ύποπτοι ότι λαθρεμπορεύονταν χρυσάφι, ακόμα και ναρκωτικά. Γιατί όμως προέκυψε ξαφνικά το θέμα Βαβύλη και ειδικότερα αυτήν την περίοδο;
Οι απαιτήσεις της Αραβικής-Ορθόδοξης Επιτροπής Πρωτοβουλίας έχουν μια δόση δικαίου. Με την πάροδο των αιώνων τα ποίμνια των περισσότερων εκκλησιών στην Παλαιστίνη αποτελούνται από Άραβες, πράγμα που συνέβαλε στη σταδιακή μεταβίβαση των εκκλησιών και τελικά στη διαχείριση των περιουσιακών τους στοιχείων, από τα χέρια μερικών ξενόφερτων κληρικών, στους ίδιους τους εκπροσώπους του ποιμνίου και τους Άραβες κληρικούς.
Έτσι π.χ. το ελληνοκαθολικό πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ καθώς και το Πατριαρχείο της Αντιόχειας από καιρού έχουν περάσει σε αραβικά χέρια. Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων που θεωρείται από τα πλουσιότερα στη περιοχή διοικείται ακόμα από μερικές δεκάδες, ελληνικής εθνικότητας, κληρικούς πράγμα που προκαλεί την δυσανασχέτηση του ποιμνίου.
Η αντίθεση του Ισραήλ σε μια τέτοια εξέλιξη είναι ευνόητη. Σε μια εδαφική διαμάχη ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους μια τέτοια εξέλιξη μεταβίβασης ακίνητων περιουσιακών στοιχείων σε παλαιστινιακά χέρια θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα.
Τον τελευταίο καιρό όμως συνέβησαν δυο πράγματα που έχουν ευρύτερες επιπτώσεις. Ο θάνατος του Αραφάτ άλλαξε το τοπίο στις σχέσεις μεταξύ των εμπλεκόμενων πλευρών. Η εκλογή του Αμπού Μάζεν, η προσέγγιση Ισραήλ και Παλαιστινίων, η αλλαγή πολιτικής του Σαρόν και η επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους αναγέννησαν τις ελπίδες για επίλυση του μεσανατολικού.
Σε μια τέτοια περίπτωση μειώνονται τα συμφέροντα που έχει το Ισραήλ να εξακολουθεί και να στηρίζει τα ελληνικά δίκαια του Πατριαρχείου. Μπορεί κιόλας αυτό το θέμα να αποτελέσει χαρτί στις διαπραγματεύσεις είτε της μιας είτε της άλλης πλευράς.
Κάποιοι, λοιπόν, ενδιαφερόμενοι είτε αυτοί είναι ελληνορθόδοξοι κληρικοί είτε η Αραβική-Ορθόδοξη Επιτροπή Πρωτοβουλίας κάνουν το παν για να επωφεληθούν από τις αλλαγές των καιρών.