Οι απαιτήσεις που απευθύνονται στην Αριστερά, όσον αφορά στις αντιθρησκευτικές και αντικληρικαλιστικές υποχρεώσεις της, είναι αίολες και άνευ αντικειμένου (περιττή εμμονή), επειδή δεν υφίσταται ανάλογο έρμα, από την πλευρά της, τουλάχιστον όταν αναφέρεται κανείς στις σχετικές διαθέσεις της συγκεκριμένης Αριστεράς του ελλαδικού χώρου.
Εξ αιτίας ποιάς παρεκτροπής όμως μπορεί να προβάλλονται τέτοιου είδους αιτιάσεις; Εξ αιτίας των εξαιρέσεων – χώρια που πρόκειται για λεκτικής πάστας. Κι όμως. Από το εξαιρετικό αυτό ποσοστό της Αριστερής μπάντας δεν υπολείπεται καθόλου και η Δεξιά.
Έχω διαβάσει στην Καθημερινή και Απογευματινή αντικληρικαλιστικά άρθρα πολύ πιο αιχμηρά, απ’ ότι στην Αυγή. Χώρια που η Αυγή τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί θετικά για απαράδεκτες χριστιανικές ανοησίες, μάλιστα του άκρως σκοταδιστικού τύπου της ρωσικής Ορθοδοξίας.
Το αντιθρησκευτικό και αντικληρικαλιστικό καρυδότσουφλο της Αριστεράς είναι πλοιάριο άνευ έρματος. Μάλλον μια βαρκούλα με έρμα από ελαφρόπετρα. Από χαζοβιολισμό του κερατά.