Οι αναρχικοί του 19ου τελούσαν υπό την επιρροή του γαλλικού σαινσιμονισμού και τα ρέστα, οπότε σίγουρα δεν συνδέονται τόσο με τους σημερινούς, οι οποίοι χονδρικά σχηματίζονται περισσότερο μετά το 68 κλίμα. Δεν ξέρω αν π.χ. τη δεκαετία του 50 υπήρχε ένας έστω στοιχειώδης αναρχικός πυρήνας.
Βέβαια η τιτανοτεράστια διαφορά με το σήμερα δεν είναι ίσως αυτή αλλά ότι όπως βλέπουμε στο πιο πάνω άρθρο οι δράσεις είναι δημόσιες και φέρουν ονοματεπώνυμο. Σήμερα οι όποιες δράσεις γίνονται στα σκοτεινά ή με κουκούλες και ποτέ δεν έχουν ονοματεπώνυμο.Και εννοείται πως ένας σημερινός αναρχικός που σέβεται τον εαυτό του ποτέ δεν θα δαπανούσε το χρόνο του για… σταφίδες.