http://agonasax.blogspot.gr/2012/03/blog-post_3502.html
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΕΡΙ ΜΗΝΥΣΕΩΣ ΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ, ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
[....]
Ἂς δοῦμε, ὅμως, καὶ τὴν ἄλλη παράμετρο. Ὁ Θεόκλητος Κουμαριανός. παραιτήθηκε μὲν ἀπὸ τοῦ ἐπισκοπικοῦ του θρόνου, χωρὶς νὰ ἐπιμείνει ἀνυποχώρητα στὴν ἐκδίκαση τῆς ὑποθέσεώς του στὰ ἐκκλησιαστικὰ ἢ καὶ ποινικὰ δικαστήρια. Τοῦτο, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, προβληματίζει, διότι ἡ μὴ διεξαγωγὴ δίκης, ὁδηγεῖ τὴν σκέψη μας στὴν ὑπόθεση, ὅτι ἀποδέχτηκε τὴν «ρετσινιὰ» τῶν κατηγοριῶν, γιατὶ ἀδυνατοῦσε νὰ ἀντικρούσει τὶς κατηγορίες.
Ἀποτελεῖ, πράγματι, γεγονὸς σπάνιο στὰ ἐκκλησιαστικὰ χρονικά, ἐπίσκοπος νὰ κατηγορεῖται γιὰ ἠθικὰ καὶ ποινικὰ ἀδικήματα, καὶ νὰ ἀρκεῖται σὲ χλιαρὲς ἐνέργειες ἀποπροσανατολισμοῦ ὡς πρὸς τὰ πρῶτα. Κι ἂν μὲν δὲν ἐπεδίωκε νὰ γίνει καὶ πάλι ἐν ἐνεργείᾳ μητροπολίτης, ἐναπέκειτο στὴν ἐλευθερία του νὰ θέλει νὰ μείνει μὲ τὴ «ρετσινιὰ» αὐτή, ἔστω ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ σκανδαλισμὸ πιστῶν καὶ ἀπίστων. Ἐφ’ ὅσον, ὅμως, ἐπεδίωξε τρεῖς φορὲς νὰ καταλάβει μητροπολιτικὴ ἕδρα, χωρὶς νὰ ἀποσείσει αὐτὴν τὴν «ρετσινιά», αὐτὸ ἀποδεικνύει πὼς δὲν ἐνήργησε γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ τὸ δικό του συμφέρον καὶ ἴσως μὲ δόλο, ἀφοῦ ἐγνώριζε ὅτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες δὲν ἐπιτρέπουν, μὲ τέτοιες ὑποψίες καὶ ἀνεξέταστες τὶς ἐναντίον του κατηγορίες, νὰ ἀναλάβει πάλι ἐπισκοπή.
Ἐφ’ ὅσον, λοιπόν, εἶχε ἀποφασίσει (ὅπως δείχνουν οἱ πράξεις του) νὰ διεκδικήσει μητρόπολη, ἐμεῖς πιστεύουμε καὶ φρονοῦμε, ὅτι ἦταν οὐσιώδης ὑποχρέωσή του νὰ ἀποκαταστήσει τὸν ἑαυτό του, διότι ἡ δημοσιότητα ποὺ εἶχε λάβει ἡ περίπτωσή του, ἐπέβαλε τὴν δημόσια (διὰ ἐκκλησιαστικῆς, ἔστω, δίκης) ἀποκατάσταση τῶν πραγμάτων, ἐὰν πράγματι ἀγαποῦσε τὴν Ἐκκλησία· κι αὐτὸ γιὰ τὸν ἕνα ἀκόμα λόγο: γιὰ νὰ μὴ ἐπιτρέψει νὰ διασύρεται ὁ θεσμὸς καὶ τὸ κύρος τῶν Ἐπισκόπων, ἀφοῦ πνευματικὸς πατέρας, καὶ δὴ ἐπίσκοπος μὲ ὑποψίες ἀποτελεῖ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος, σκάνδαλο φοβερό.
[....]
Μετὰ ἕνα χρόνο ἐπανέρχεται ὁ κ. Ἱερώνυμος στὴν ἐφημ. «Βραδυνὴ τῆς Κυριακῆς» (26-1-2003) καὶ δηλώνει: «Τὸ ἐπαναλαμβάνω: Ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη εἶναι σχεδὸν ἀνύπαρκτη. Δὲν τολμῶ νὰ κάνω λόγο γιὰ τὴν ἀνακριτικὴ διαδικασία καὶ τὸν τρόπο διεξαγωγῆς τῆς δίκης. Παρακολουθῆστε μία προσωπικὴ ἐμπειρία». Ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος «στὸ περίφημο πλέον “οἰκονομικὸ σκάνδαλο τῶν 4 δισ.”, εἶναι ὁ καταγγέλων, ὁ κατήγορος. Ὁ ἴδιος δὲν διστάζει νὰ γίνει, στὴ συνέχεια, ὁ εἰσαγγελεύς. Μετὰ ἐνδύεται τὴν ἰδιότητα ἀνακριτοῦ μας. Σὲ λίγο, γίνεται ὁ δικαστής μας καί, συγχρόνως, ὁ γραμματεὺς τῆς ὅλης διαδικασίας, μὲ ἄνθρωπο δικό του καὶ τῆς ἐπιλογῆς του. Τέλος, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ συντάκτης τῶν ἀνακοινωθέντων πρὸς ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ. Ἀναρωτιέμαι, κύριε Δήμτσα, σὲ ποία δικαιοσύνη καὶ σὲ ποῖον ἄλλο χῶρο μποροῦν νὰ συμβοῦν τέτοια πράγματα; Τέτοιες δίκες-παρωδία δὲν γίνονται οὔτε σὲ στυγνὰ καθεστῶτα!».
Αὐτὴ τὴν ἐκκλησιαστικὴ «Δικαιοσύνη» ποιός μπορεῖ νὰ ἐμπιστευθεῖ;
[.....]
Κι ὅμως, μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια, χωρὶς νὰ ἀλλάξει τίποτα, δεχθήκατε τὸν πρ. Ζακύνθου στὸ Αἴγιο, γιὰ νὰ ἁγιάσει πιστοὺς καὶ ἱερεῖς! Καὶ οἱ ἱερεῖς σας τὸν ἀποδέχτηκαν νὰ τοὺς εὐλογήσει, αὐτὸν ποὺ ὀνόμασαν «ἀναθεματισμένο», φοβούμενοι ἴσως καὶ μὴ τολμῶντες νὰ σᾶς θυμίσουν τὸ ψήφισμα ἐναντίον του, ἀλλὰ καὶ ὅσα, πρὶν ἀπ’ αὐτούς, εἴχατε κι ἐσεῖς πεῖ κατὰ τοῦ πρ. Ζακύνθου. Ὅταν δηλ. σᾶς εἶχε κατηγορήσει ὅτι εἶστε «νυμφαγωγὸς ἀνηθίκων κληρικῶν» καὶ ὅτι «κάνετε ἐξαγωγὴ κιναίδων (ἱερέων) στὴ Συγγροῦ», εἴχατε ἀπαντήσει ὅτι ὁ μητροπολίτης πρ. Ζακύνθου «ἔχει εἰσαγάγει τὴν ἀλητεία στὴν Ἐκκλησία»![11]