κι εγώ στεναχωριέμαι, αλλά βαρέθηκα να υποχρεούμαι να στηρίζω τη βρομιά και τη δυσωδία, και να πρέπει να διαλέγω συνεχώς το μη χείρον βέλτιστον.
Εάν τυχόν ιδιωτικοποιηθούν, τουλάχιστον θα ξέρω με ποιον έχω να κάνω και πως να τον αντιμετωπίσω -αν και για να λέμε την αλήθεια, ΔΕΝ στηρίζω τέτοιου είδους ιδιωτικοποιήσεων, αλλά ούτε προτίθεμαι να αγωνιστώ να μείνουν όπως είναι με το σημερινό πρόσωπο ενός μπάσταρδου και άκρως διαπλεκόμενου… δημοσίου δικαίου (ποιου δημ. δικαίου, ήδη οι μετοχές του ΟΤΕ παίζονται στο χρηματιστήριο, το ξεχνάμε…)
Τώρα όλη αυτή η σαπίλα πως βγαίνει από τις πλάτες μας;
Περιμένοντας τον σοσιαλισμό ή να ζούμε με την φαντασίωση μιας… δημόσιας περιουσίας, άρα είναι “δικιά μας”;
Γιατί στη προκειμένη περίπτωση πρόκειται για απλή φαντασίωση, η σημερινή ονομασία “δημόσιες ΔΕΚΟ”.
Μόνο δημόσιες δεν είναι.
Έχουν ή δεν έχουν κάποια βάση αυτά που λέω;