Ακριβώς. Δεν νομοθετεί ο Β, ο Κ, … αλλά η κοινωνία σαν σύνολο. Μετά την 9/11 οι Αμερικάνοι μπήκαν (επιτέλους) στο δίλημμα “(λιγότερη ή περισσότερη) ελευθερία ή (περισσότερη ή λιγότερη) ασφάλεια”, για τον προφανέστατο λόγο της αξίας της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ. Οπότε βάλε όσα αστεράκια θες, χρησιμοποιώντας το ρηθέν “primum vivere, deinde philosophari”. Η εναλλακτική είναι να ταμπουρωθεί ο καθένας και τα όπλα του, πράγμα που θα θύμιζε πολύ τις ενταύθα συνθήκες.
Στο τέταρτο link που έδωσα παραπάνω, αναφέρεται ο ιστορικός ρεβιζιονισμός (δεν ξέρω αν το αποδίδω σωστά στα Ελληνικά): όποιος δεν κατάλαβε πως ΔΕΝ αφορά μόνο τους Εβραίους, ας το ξανακοιτάξει. Και αν χρειαστεί, θα επανέλθω αναλυτικότερα. Επίσης, για όσους θεωρούν τον ναζισμό άποψη και όχι έγκλημα, να τους υπενθυμίσω “πως το άλλο μισό του διαφωτισμού ήταν το Αουσβιτς”. Σε αντίθεση με τους σύγχρονους, ο Βολταίρος ΔΕΝ είχε την εμπειρία, δηλαδή το “ιστορικό προηγούμενο”.