Διαβάστε και αυτό:
“Η αθεράπευτη “χουντοφιλία” του αριστερού ριζοσπαστισμού
Posted on Μαΐου 15, 2013 by το φελέκι
Του Β.Λ.
Έχω σοβαρές υποψίες ότι ένα κομμάτι της αριστεράς ενδόμυχα θα ήθελε να (ξανά)βιώσει τις συνθήκες της επταετίας. Ίσως είναι υπερβολικό αυτό που ισχυρίζομαι αλλά πώς να εξηγήσει κάποιος τους επανειλημμένους παραλληλισμούς του σημερινού καθεστώτος με τη χούντα του Παπαδόπουλου; Ενδεχομένως ένας τίτλος που θα ταίριαζε σ’ αυτήν την αριστερά να είναι “η αθεράπευτη “χουντοφιλία” του αριστερού ριζοσπαστισμού”.
Πολλοί λοιπόν, προσπαθούν να συμβολοποιήσουν τον αγώνα τους εναντίον της μνημονιακής κυβέρνησης προκειμένου να αξιοποιήσουν κάθε ικμάδα του εαυτού τους και να δικαιολογήσουν ενέργειες που πριν θα φαίνονταν βαθύτατα αντιδημοκρατικές. Ταυτίζουν έτσι τη σημερινή κυβέρνηση με τη χούντα, ό,τι πιο ανίερο και ποταπό, για να δικαιολογήσουν το “ανώτερο”, το “ύψιστο”, το “ηθικό” των προθέσεών τους. Μια δικτατορία και μάλιστα τόσο κοντινή χρονικά, είναι ένα εύλογο και αναμενόμενο γεγονός αναφοράς και σύγκρισης…….
Η συνέχεια εδώ:
όπου θα βρείτε και δικό μου σχόλιο:
Θέλω να σας συγχαρώ για το άρθρο σας που αναδεικνύει μια από τις κωμικοτραγικές παθογένειες της Αριστεράς και να εμπλουτίσω τα στοιχεία σας με ένα μαργαριτάρι της αριστερής “χουντοφιλολογίας”, που αλίευσα στην συμπαθητική “Εφημερίδα των Συντακτών”, που όμως χτες δεν ντράπηκε να παρουσιάσει τη μαζική αποδοκιμασία των καθηγητών στην απεργία μέσα στις εξετάσεις (πάνω από το 75% δεν πήγε στις συνελεύσεις), ως δήθεν μαζική έγκριση και αντιστασιακή ετοιμότητα, αλλοιώνοντας την ωμή πραγματικότητα.
Ιδού λοιπόν τι γράφει κάποιος συντάκτης που προφανώς έχει χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου και ασχημονεί με τρόπο ανεπίτρεπτο. Έχει βαλθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μας κάνει να συμπαθήσουμε το αντιπαθέστατο τριο που μας κυβερνάει.
“ΛΕΣΒΟΣ «Οπως στη χούντα…»
«Μου θύμισε όταν ήρθαν να πάρουν τον πατέρα μου για τη Μακρόνησο», σχολίασε έξω από τη συνέλευση των εκπαιδευτικών της ΕΛΜΕ Λέσβου για την επιστράτευση, όταν συναγωνιστής του διηγούνταν στους καθηγητές το πώς έφτασε στα χέρια του το φύλλο της επίταξης. «Ημουν στο χωράφι για δουλειές, όταν η αστυνομία χτύπησε στο σπίτι μου. Ανοιξε η μικρή μου κόρη. Ηταν 4 το απόγευμα. «Πού είναι ο πατέρας σου;» τη ρώτησαν και τους εξήγησε ότι έλειπα. “Να του πεις να έρθει στο Τμήμα μέσα σε δύο ώρες αλλιώς θα έχει μεγάλο πρόβλημα”. Γύρισα σπίτι και είδα το παιδί μου τρομοκρατημένο. Πότε θα σταματήσει αυτή η χούντα;»
Αν. Παζ.