Δεν ξέρω αν ο Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης “βλέπει παντού σταλινικούς” ή είναι ¨ένας από τους αμέτρητους οπαδούς του μεγάλου φιλελεύθερου κέντρου” αλλά αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι πως οι ανταποκρίσεις του από το Βελιγράδι τα μαύρα χρόνια των πολέμων της Γιουγκοσλαβίας ήταν οι μόνες αχτίνες φως στο σκοτάδι της εθνικιστικής παραφροσύνης και της κτηνώδους άγνοιας που κυριαρχούσε τότε. Οταν ο συνδυασμός των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ και της Γιουγκοσλαβικής πρεσβείας, οι μυστικοί σχεδιασμοί του Μιλόσεβιτς και οι τυχοδιωκτισμοί του Μητσοτάκη, του Σαμαρά και του Ανδρέα έκαναν όλο το πολιτικό φάσμα, από τους ναζιστές της ΧΑ μέχρι τον Αναρχικό να χαιρετίζουν τις γενοκτονικές πολιτικές του Κάρατζιτς, οι ανταποκρίσεις του Χατζηπροδρομίδη στην Ελευθεροτυπία ήταν η μόνη ένδειξη ότι στην Ελλάδα δεν είχαμε κατρακυλίσει όλοι στον πρωτογονισμό και τη βαρβαρότητα.
Για το αστείο του Ζίζεκ, θα ήθελα να ήξερα τι αντιδράσεις θα ξεσήκωνε κάποιος “φιλόσοφος” που θ’ αμόλαγε την ίδια εξυπνάδα αλλά μπλέκοντας το Νταχάου ή το Αουσβιτς. Η ακόμα και τη Γυάρο ή τη Μακρόνησο. If they don’t support Nea Dimokratia, then in my vision of democratics future, all these people will get from me a first class one way ticket to Makronisos”. Ξεκαρδιστικό. Τέτοια αστεία είναι απαράδεκτα, είτε καραδοκεί το τμήμα προπαγάνδας της ΝΔ είτε όχι. Δεν ξέρω αν λέγεται πολιτική ορθότητα ή κάπως αλλιώς αλλά αστεία για ανάπηρους, αστεία για Εβραίους και σαπούνια, αστεία για μαύρους και κουκούλες, αστεία για γυναίκες και βιαστές πολύ σωστά θεωρούνται off limits. Προφανώς οι φρικαλεότητες του σοβιετικού παράδεισου ανήκουν σε άλλη κατηγορία. Δύο μέτρα και εκατόν δύο σταθμά…. Αλλά εδώ ολόκληρος Τρότσκι, γράφοντας στον Αντε Τσίλιγκα που μόλις είχε γλυτώσει από τον εφιάλτη 6 χρόνων στα Γκούλαγκ τον συμβούλευε να δουλέψει προς μια πιο σοσιαλιστική (αντικειμενική) και λιγότερο ηθικολογική (υποκειμενική) αξιολόγηση του καθεστώτος της ΕΣΣΔ. Λες και μπροστά στην πραγματικότητα των εκατομμυρίων εκτελεσμένων, βασανισμένων, εκτοπισμένων, εξορισμένων, δολοφονημένων, εξανδραποδισμένων υπήρχε κάποια αντικειμενική, μη ηθικολογική αξιολόγηση.