«Είμαστ’ ο κούφιος ήχος ο παράταιρος…»
ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ
Είμαστ’ οι άνεργοι και οι άχαροι,
και της ζωής είμαστ’ εμείς οι καταλαλητάδες,
για να πατάμε και να σβήνουμε είμαστε
τα ωραία και τ’ αληθινά, τ’ άνθια και τις λαμπάδες.
Τον ήλιο και τα ηλιόχαρα οχτρευόμαστε,
και τις αγάπες της καρδιάς και του παιδιού τα γέλια,
με νεκροσάβανο σκεπάζουμε
το Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια.
Είμαστ’ ο κούφιος ήχος ο παράταιρος
στων κεραυνών το ταίριασμα και στων κελαιδημάτων,
χαλάσματα και σκιάχτρα κάνουμε
τους θείους ναούς και τα λευκά κορμιά των αγαλμάτων.
Μα να ο ραγιάς τα σύντριψε τα σίδερα,
«Ζωή!» ο Τεχνίτης έκραξε, Σοφέ, αλαλάζεις «Νίκη!»
φύγαμε τότε και τρυπώσαμε
μέσ’ στων ερήμων τις μονιές και γίναμεν οι λύκοι.
Και τώρα κάθε που απαντήσουμε
την Υπατία την άτρομην Ιδέα την αστρομάτα,
τη σφάζουμε, τη χιλιοκομματιάζουμε,
και – ω λύσσα! – τα κομμάτια της τα ρίχνουμε στη στράτα.
********
Μπορούμε εύκολα να ανιχνεύσουμε τις επιπτώσεις του χριστιανικού δηλητηρίου, στην θεώρηση των χριστιανικών πραγμάτων, από την πλευρά του Ποιητή.
Διότι λέει:
«… το Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια…»
Απόδειξη ότι ο άνθρωπος ιδέα δεν είχε περί των Ευαγγελίων. Διότι αυτά ούτε Λόγο διαθέτουν ούτε γαληνά είναι, τουλάχιστον για όσους τα έχουν μελετήσει.
Αυτή η άγνοια του ποιητή, ήταν ένας από τους παράγοντες, που ενώ με την επανάσταση του 21 απελευθερώθηκε κάποιο έδαφος, η ψυχή των «απελευθερωμένων» παραδόθηκε στο χριστιανικό χτικιό.
Ο άνθρωπος ιδέα δεν είχε τι πάει να πει «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».
Κι αν δεν του έκοφτε από μόνος του να αντιληφθεί το πρόβλημα, είχαν προηγηθεί οι Ροΐδης, και Λασκαράτος. Κι όμως είπε «… το Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά
Βαγγέλια…»!!!