http://users.auth.gr/gtsiakal/october2012/tsiakalos_nazistiki_akrodexia.pdf
Γιώργος Τσιάκαλος
Η αντιμετώπιση της ναζιστικής ακροδεξιάς
Δημοσιεύτηκε στο ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ του Ινστιτούτου Ερευνών ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, τεύχος Οκτωβρίου 2012
[...] «Χρυσή Αυγή»: Αντιγραφή μιας ηττημένης ιδεολογίας
Γενικά μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι διάφορες προσπάθειες ερμηνείας και αντιμετώπισης του «φαινομένου» της ναζιστικής ακροδεξιάς στη σημερινή Ελλάδα διακρίνονται από παραγνώριση του γεγονότος ότι η γένεση, ενδυνάμωση και εμφάνιση της ναζιστικής ακροδεξιάς είναι αποτέλεσμα πολυδιάστατων διαδικασιών. Πρόκειται για διαδικασίες που έλαβαν και λαμβάνουν χώρα σε πολλούς κοινωνικούς χώρους -όπως είναι η εκπαίδευση, η επιστήμη, η αγορά εργασίας, ο λόγος των ΜΜΕ- και συμβάλλουν αφενός στην ενίσχυση ορισμένων ιδεολογιών και αφετέρου στην αποδυνάμωση άλλων. Ιδιαίτερα η συστηματική εργασία που έγινε τα τελευταία χρόνια για την προώθηση ακροδεξιών κοσμοθεωριών με κύριο όχημα το ρατσισμό παραβλέπεται επίμονα από τους περισσότερους σχολιαστές, ενώ τα απαραίτητα στοιχεία για να κατανοήσουμε τη σημασία της παρέχει η ίδια η ναζιστική ακροδεξιά, παρουσιάζοντας τον εαυτό της κυρίως ως φορέα ιδεών και ολοκληρωμένης κοσμοθεωρίας, ως «αληθινή επανάσταση» και ως τη μόνη πολιτική δύναμη που ερμηνεύει την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας με επιστημονικό τρόπο –σε αντίθεση, όπως ισχυρίζεται, τόσο με τους αστούς δημοκράτες όσο και με τους μαρξιστές. Όποιος δεν το λαμβάνει αυτό υπόψη του επιχειρηματολογεί, άγονα, σε διαφορετικό πεδίο από εκείνο όπου δραστηριοποιείται η ναζιστική ακροδεξιά κερδίζοντας οπαδούς, ιδιαίτερα από τις νεώτερες ηλικίες. Μια ματιά στις ιδεολογικές σελίδες της «Χρυσής Αυγής» αρκεί για να διαπιστώσει κανείς τις ρίζες της.
“Blut und Boden” («Αίμα και Γη»), ήταν το μυστικιστικό βάθρο της ναζιστικής “Volksgemeinschaft“ («Λαϊκή Κοινότητα»), και θεμελίωνε το οικοδόμημα της νέας Πολιτείας του Χίτλερ με το όνομα «Volksstaat» («Λαϊκή Πολιτεία»). Αυτή ήταν η ναζιστική θεωρία που αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1920 και αποτέλεσα το όραμα και την επαγγελία των Ναζί και του ίδιου του Χίτλερ. Τι το νέο, λοιπόν, και ατόφιο «Ελληνικό»(!)- διακηρύσσει η «Χρυσή Αυγή» στο μανιφέστο της με τίτλο «Προς το Μέλλον» (που δημοσιεύεται στο πλαίσιο «Θεωρητικά Ζητήματα για την Στρατηγική και την Τακτική του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος») με την παρακάτω πρότασή της;
«Το ΑΙΜΑ του Έθνους που κυλάει στο κορμί της Λαϊκής Κοινότητας και η ΓΗ της Πατρίδας θεμελιώνουν στέρεα το οικοδόμημα της Εθνικιστικής Λαϊκής Πολιτείας» (οι λέξεις ΑΙΜΑ και ΓΗ με κεφαλαία στο πρωτότυπο, Γ.Τ.).
Πρόκειται για αντιγραφή ενός μυστικισμού που ως καθεστώς πότισε τη γη με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Παρόμοιες αντιγραφές αποτελούν οι [...]
[...] Όμως η δική μας νέα γενιά δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτε για την εποχή της ναζιστικής βαρβαρότητας, δεν γνωρίζει τα επιστημονικά δεδομένα που απέδειξαν την απάτη της ναζιστικής ψευδο-επιστήμης, δεν γνωρίζει τις αγυρτείες τους και τις τακτικές εκφοβισμού.
Από πού να τα γνωρίζει, άλλωστε;
Από το σχολείο ή από τα σύγχρονα ΜΜΕ;
Αυτή η νέα γενιά μεγάλωσε βιώνοντας τη συστηματική αναθεώρηση της Ιστορίας του αντιφασιστικού αγώνα
και παρακολουθώντας τη νομιμοποίηση –ως, δήθεν, «επιστημονική άποψη»- της άρνησης των ναζιστικών εγκλημάτων και γενοκτονιών.
Συνεπώς, η αντιπαραβολή των κειμένων της Χρυσής Αυγής και των Ναζί του Χίτλερ γίνεται για έναν άλλο σκοπό: Για να καταδειχτεί ότι η ναζιστική ακροδεξιά στην Ελλάδα, αντιγράφοντας απλώς την κοσμοθεωρία και τις πρακτικές των Ναζί των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, δεν φέρνει τίποτε το καινούριο, και κυρίως τίποτε που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί νικηφόρα. Φέρνει μια κοσμοθεωρία και πρακτικές που, μετά από μία καταστροφική πορεία για την ανθρωπότητα, ηττήθηκαν κατά κράτος σε όλους τους τομείς και εξαφανίστηκαν (παραμένοντας ενεργές μόνο σε μερικούς κρυφούς, απομονωμένους και προστατευόμενους θύλακες αμετανόητων και πάμπλουτων ναζί). Πρόκειται για μια κοσμοθεωρία που δεν αντέχει απέναντι στον ορθό λόγο, και για πρακτικές που δεν ευδοκιμούν όταν οι πολίτες είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν όχι μόνο το γράμμα αλλά κυρίως την ουσία της Δημοκρατίας [...]