Τον απέλυσαν επειδή απήργησε!
Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
Θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς, ακόμα κι εσύ ο ίδιος. Γιος μιας μεσοαστικής οικογένειας… με καλές σπουδές στο εξωτερικό, μια μακροχρόνια σχέση, μια μέχρι πρότινος καλή δουλειά, ένα μέχρι πρότινος «λαμπρό μέλλον». Μέχρι που και η «δική του» εταιρεία άρχισε τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, τους εκβιασμούς, την τρομοκρατία.
Ο Στρατής Γιαννουλάκης μέχρι την προηγούμενη Πέμπτη ήταν ένας «κανονικός» νεοέλληνας: ένας νεόπτωχος εργαζόμενος, ένας άντρας λίγο πριν από τα 40 που ήθελε να δημιουργήσει και δεν μπορούσε, ένας άνθρωπος χωρίς μέλλον. Ενας από εμάς, ακόμα κι εσύ ο ίδιος.
Υπάρχουν μέρες που τέμνουν οριστικά τη ζωή μας. Για τον Στρατή η μέρα αυτή ήταν η γενική απεργία της προηγούμενης Τετάρτης. Πήγε, όπως πάντα, στην Olympic Handling. Εκανε, όπως πάντα, όσα υπαγόρευε η καθημερινή ρουτίνα του. Τσέκαρε πως η βάρδιά του μπορεί να συνεχιστεί κανονικά και χωρίς τον ίδιο. Και μετά, ανακοίνωσε στον προϊστάμενό του πως απεργεί και πως θα κατέβει στο Σύνταγμα.
«Σε παρακαλώ αγόρι μου, μην το κάνεις. Κι αφού το κάνεις, δήλωσε τουλάχιστον ασθενής», τον παρακάλεσε ο προϊστάμενος. «Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση», ανταπάντησε ο Στρατής, ετών 37. Και κατέβηκε στο συλλαλητήριο.
Η απόλυσή του, που ακολούθησε την επόμενη μέρα –στο πλαίσιο… περικοπών που αποφάσισε η εταιρεία που του είχε δώσει πρόγραμμα βαρδιών για έναν ολόκληρο μήνα- μοιάζει σχεδόν αναμενόμενη στην Ελλάδα του Μνημονίου. Για τον Στρατή, ευτυχώς, ούτε αναμενόμενη ούτε φυσική ήταν.
Ετσι, στρώθηκε στον υπολογιστή του και πόσταρε στο facebook ένα κείμενο που μέσα σε ελάχιστη ώρα έκανε τον γύρο του Διαδικτύου. Οχι γιατί είναι καλογραμμένο, ούτε γιατί έχει αξιώσεις πολιτικής ανάλυσης.
Οι λέξεις του Στρατή βρήκαν τόσο μεγάλη