Αγαπητέ Ευγένιε.
Στις πρώτες κιόλας αράδες της πρώτης παραγράφου του σχολίου σου “έπιασες” (έστω χοντρικά) το σκοπό και τις αγωνίες του ιστολογίου μας, κάτι που ορισμένοι αυτοαποκαλούμενοι… αριστεροί δεν έχουν καν μυριστεί, κι αυτό όχι λόγω έλλειψης δυνατοτήτων, κάθε άλλο, αλλά να, πως να το πω, το καθημερινό που ξεπετιέται και ζητά λύση δεν τους απασχολεί (ή το υποβιβάζουν), παρά μόνο όταν… ενταχθεί στα πλαίσια μιας “γενικότερης θέσης ή στρατηγικής” με αποτέλεσμα το τρένο της Καθημερινότητας να δίνει το παρόν κι η Αριστερά να το προσπερνά στο όνομα μιας κάποιας γενικότερης θέσης ή στρατηγικής”…
Αυτά τα ολίγα, γράφω από υπερατλαντικό αεροδρόμιο, κι ο χρόνος είναι ελάχιστος.