Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας, για τις χρήσιμες επισημάνσεις, για τη συμπαράστασή σας και για την κατάθεση των σοβαρών σας απόψεων εδώ.
Κάθε μακαρθισμός είναι καταδικαστέος, κάθε δαιμονοποίηση χωρίς επιχειρήματα είναι επικίνδυνη, προσωπικά πιστεύω πως όποιος ασκεί αυτή την τέχνη αυτοεκτίθεται και κάνει μεγάλο κακό στον εαυτό του.
Ασφαλώς η σιωπή όσων, τρίτων, αναγνωστών κλπ μπορούν και οφείλουν να καταδικάσουν το φαινόμενο δεν είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης αυτού που εγώ το συνδυάζω με μια ανόητη αίσθηση των ανυπόμονων που νομίζουν πως ήλθε η ώρα να βρεθούν στην εξουσία ή έστω στα κράσπεδά της, και προπονούνται γι’αυτό.
Τα πράγματα είναι τραγικά δύσκολα για τη χώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχέστατα δεν διαθέτει τα μεγέθη, τα μέσα και τις ποιότητες που χρειάζονται για να ανταποκριθεί στην τωρινή συγκυρία. Όποιος τα επισημαίνει αυτά δεν είναι εχθρός της Αριστεράς είναι φίλος της. Χτεσινό παράδειγμα οι προκλητικές του παλινωδίες στο ζήτημα της απλής αναλογικής.
Στο πρώτο μέρος του σχολίου σας τώρα:
@”Δεν πιάστηκε καθόλου στον ύπνο η μαρξιστική – λενινιστική Αριστερά η οποία αντίθετα προειδοποιούσε για τον άλλωστε φανερό κίνδυνο της δικτατορίας”.
Ομολογώ πως δεν το ήξερα το γεγονός, ξέρω όμως, για να μην γίνομαι άδικος, πως ο Ηλίας Ηλιού είχε κατονομάσει τον Παπαδόπουλο όταν άποκαλύφθηκε το “σαμποτάζ του Έβρου” ως επίδοξο πραξικοπηματία.