Ο Κος Λασκαράτος μού είπε: “Η ηθική στην πολιτική είναι ο μόνος ρεαλισμός”
Θα διαφωνήσω.
Στην πολιτική το να νικάς είναι ο μόνος ρεαλισμός.Και να μην πάσχεις χωρίς να κερδίζεις..
Επειδή σήμερα η ιστορία περπατάει πολύ γρήγορα και φαίνεται να παίρνει την τελευταία της μεγάλη ανάσα για να αρχίσει να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μερικά πράματα θα ήταν καλό να είναι ξεκάθαρα, τώρα που μπορούμε.
Ένας πόλεμος γενικευμένος στη περιοχή είναι αναπόφευκτος. Ήδη έχουν αρχίσει να διαφαίνονται κάποιες συμμαχίες. Επαναλαμβάνω, μου φαίνεται λογικό, πως, σε σχέση με τα διεθνή, το μόνο που έχουμε να σκεφτούμε είναι τι συμφέρει την Ελλάδα σα χώρα.
Προς το παρόν, στο σενάριο, καλός και κακός ΔΕΝ υπάρχει. Το Ισραήλ υπήρξε επιτιθέμενος, οι Ισραηλινοί δηλαδή ήρξαν χειρών αδίκων, όταν έδιωξαν τους Παλαιστίνιους από τη χώρα τους. Οι Αμερικάνοι που τους στηρίζουν από την άλλη είναι αυτοί που αδικούν τη υφήλιο όσο κανείς άλλος.Άρα δεν μπορεί να είναι οι Καλοί.
Η Χεζμπολά όμως απειλεί με εξαφάνιση τους Εβραίους του Ισραήλ και αυτό δεν είναι δίκαιη λύση, μια που τώρα, μεγάλωσαν τρεις γενιές Ισραηλινών που αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη σαν πατρίδα τους. Οι μουλάδες από την άλλη, και γενικά το πολιτικό Ισλάμ, αντιπροσωπεύει την οπισθοδρόμηση και τη θρησκοληψία. Η δε Ρωσία είναι η άγρια και ορθόδοξα καπιταλιστική Δύση. Η Κίνα χέσ’ την. Ούτε αυτοί είναι οι Καλοί της ιστορίας.
Μου φαίνεται έτσι κι αλλιώς σωστό, τώρα πια, το συμφέρον μας να είναι το μόνο που θα καθορίσει τις συμμαχίες . Και η εξωτερική μας πολιτική νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι μια αριστοτεχνική και λεπτεπίλεπτη ψιλοβελονιά, για να μην την πατήσουμε σαν ηλίθιοι, όπως άλλωστε την πατήσαμε στον προηγούμενο πόλεμο και σα χώρα και σα λαός(κυρίως σα λαός). Αλλά ποιος θα την ασκήσει αυτή την εξωτερική πολιτική, ο Μπουμπούκος;
Και δυστυχώς κι εδώ, στο μπλογκ, βλέπω μια ποδοσφαιρική διάθεση, αμερικανοτσολιάδες που μάχονται Ρωσο- ή Ιρανο ή Κινεζο-τσολιάδες.