Ευγένιε, πολύ αξιόλογη η άποψή σου και με προβλημάτισε. Νομίζω όμως ότι ένα σοβαρό κράτος, μια ώριμη δημοκρατία με σκεπτόμενους πολίτες, που θέτει προτεραιότητες, στόχους, σκοπούς, οράματα, αξίες, μπορεί να ξεχωρίσει τι πρέπει να υποστηριχτεί με χρήματα όλων των φορολογουμένων και τι όχι. Δηλαδή το ίδιο το κράτος μπορεί να πάρει την απόφαση και να επιλέξει να υποστηρίξει π.χ. τις υπηρεσίες κοινής ωφελείας, την παιδεία, τα πανεπιστήμια, την καλλιέργεια των τεχνών κτλ. Το ίδιο πάλι σοβαρό και υπεύθυνο (θεωρητικά) κράτος και οι υπεύθυνοι πολίτες του, μπορούν παρομοίως να αποφασίσουν τι είναι αυτό που θα βγει όξω απ’ αυτή την ιστορία (εν προκειμένω θα μπορούσε να είναι η μισθοδοσία των ιερέων κάθε θρησκείας). Εναπόκειται λοιπόν στο ίδιο το κράτος και στο λαό να αποφασίσει “με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει”. Και νομίζω ότι έτσι προχωράει μπροστά η Ιστορία. Δεν υπάρχει ένα πατρόν που το φοράμε στα πάντα και για πάντα.
↧