Mr. MIG, σώσον ημάς!
Ο Α. ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑ ΜΜΕ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Λίγο καιρό πριν από την κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, μια μερίδα των ελληνικών μέσων ενημέρωσης προσέβλεπε στον τραπεζίτη σαν πραγματικό σωτήρα και τον καλούσε να γίνει ο Ελληνας Μπερλουσκόνι.
Γράφει ο ΙΟΣ
(…)
Αυτή η ανοιχτή πρόθεση «ιδιωτικοποίησης» της πολιτικής, μέσω της ανάδειξης στελεχών επιχειρήσεων και τραπεζιτών, με παράκαμψη των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, βρίσκεται στον πυρήνα των πολιτικών σχεδιασμών εκείνης της περιόδου.
Δυο μέρες αργότερα, ο τηλεοπτικός οικοδεσπότης του κ. Βγενόπουλου θα καταγράψει και στην εφημερίδα που διευθύνει τη «δίψα της κοινωνίας» για τη λύση Βγενόπουλου (Αλέξης Παπαχελάς, «Καθημερινή», 21.4.2010), διότι «ο κ. Βγενόπουλος μπορεί να κάνει ή να μην κάνει για το αφόρητο καμίνι της ελληνικής πολιτικής ζωής, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η δίψα της κοινωνίας για νέα πρόσωπα που είναι ή δείχνουν ότι είναι έτοιμα να τα βάλουν με το υπάρχον σύστημα και να εκφράσουν έναν μη ξύλινο κομματικό λόγο».
Στο ίδιο μήκος κύματος ο αρθρογράφος της ίδιας εφημερίδας Σταύρος Λυγερός. Σε κείμενό του μετά την ανακοίνωση Παπανδρέου για την προσφυγή στον μηχανισμό διάσωσης θα προαναγγείλει «πρωτοβουλίες» εκτός του πολιτικού συστήματος: «Εδώ και καιρό ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ανδρέας Βγενόπουλος αρθρώνει πολιτικό λόγο. Αν και ο ίδιος το αρνείται, είναι πολλοί εκείνοι που προεξοφλούν ότι προετοιμάζει το έδαφος για κάθοδο στον πολιτικό στίβο. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε στην “Καθημερινή” παλαίμαχος πολιτικός, στο σημείο που έχουμε φτάσει εάν βρεθεί μία ομάδα αξιόπιστων προσωπικοτήτων και συγκροτήσει όχι κόμμα, αλλά επιτροπή εθνικής σωτηρίας, δεν θα χρειαστεί να πει πολλά στον λαό για να τον προσελκύσει, προβάλλοντας ένα πρόγραμμα αναγέννησης» (25.4.2010).